وقتی بهآسمان نگاه میکردم باخود میگفتم:کاش صبرم به این اندازه بود/ روزها/ماهها /سالها گذشت ومن در ارزوی آن آرزو...ودرآن لحظه که غمها :مثل رگبار... طوفان...سیلاب... بر قلب کوچک شکست خورده ام هجوم آوردند...به آسمان نگاه کردم وگفتم: تحمل میکنم...چون صبرم به اندازه یک آسمان است......

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: